ول از همه برایت آرزو می کنم که عاشق شوی،
و اگر هستی کسی هم به تو عشق بورزد،
و اگر اینگونه نیست تنهایی ات کوتاه باشد،
و پس از تنهایی ات نفرت از کسی نیابی.
برایت هم چنان آرزو دارم دوستانی داشته باشی ،
از جمله دوستان بد و ناپایدار...
که دست کم یکی در میانشان بی تردید مورد اعتمادت باشد.
و چون زندگی بدین گونه است،
برایت آرزومندم دشمن نیز داشته باشی...
تا گاهی باورهایت را مورد پرسش قرار دهند،
که دست کم یکی از آن ها اعتراضش به حق باشد...
تا که زیاد به خود غره نشوی.
هم چنین برایت آرزومندم صبور باشی ،
نه باکسانی که اشتباهات کوچک می کنند...
بلکه با کسانی که اشتباهات بزرگ و جبران ناپذیر می کنند...
و با کاربرد درست صبوری ات برای دیگران نمونه شوی.
و امیدوارم اگر جوان هستی،
خیلی به تعجیل، رسیده نشوی...
و اگر رسیده ای، به جوان نمایی اصرار نورزی،
و اگر پیری، تسلیم ناامیدی نشوی...
به علاوه امیدوارم پول داشته باشی، زیرا در عمل به آن نیازمندی...
و سالی یک بار پولت را جلو رویت بگذاری و بگویی:
"این مال من است"،
فقط برای این که روشن کنی کدامتان ارباب دیگری است!
اگر همه این ها که گفتم برایت فراهم شد،
دیگر چیزی ندارم برایت آرزو کنم...

ویکتور هوگو

***
تابعد.../